🌊Ćwiczenia na lądzie pozostają paradygmatem w fizjoterapii chorób nerwowo – mięśniowych.
Warto jednak zwrócić uwagę na możliwości jakie daje woda i spróbować włączyć elementy treningu
pływackiego, a także nurkowania swobodnego, aktywizując ludzi dotkniętych zanikami mięśniowymi.
1.Poczucie sprawności fizycznej i kompetencji
🌊Na lądzie działa siła grawitacji, której trudno jest się przeciwstawiać, gdy mięśnie są niedowładne. W wodzie działa siła wyporu, która kompensuje braki w sile mięśniowej. Człowiek z trudem poruszający się na lądzie może się nauczyć pływać i nurkować. Wielu zdrowych ludzi nie potrafi pływać i boi się nurkowania. Świadomość opanowania umiejętności niedostępnej dla zdrowych, może być interesująca dla osoby niepełnosprawnej. Czas przebywania pod wodą podczas nurkowania ze wstrzymanym oddechem jest zależny, miedzy innymi, od umiejętności zmniejszania zużycia tlenu przez organizm. Przy mniejszej masie mięśniowej nurkowanie może być nieco łatwiejsze. To otwiera drogę nawet do rywalizacji sportowej we freedivingu ze zdrowymi zawodnikami, w takich dyscyplinach jak „statyka”, czyli wstrzymywanie oddechu pod wodą, bez poruszania się. Nurkowie wykorzystują ponadto liny do podciągania się pod wodą i balast, by ułatwić poruszanie się góra- dół. Przy odrobinie odwagi, można sobie wyobrazić taki trening z pacjentami z ograniczoną siłą mięśniową. Umiejętności pływackie i nurkowe można wykorzystywać dla przyjemności podczas wakacji, np. spędzając czas na podziwianiu świata podwodnego
2.Poprawa kontroli tułowia
🌊W leczeniu dystrofii wysiłki koncentrują się na podtrzymaniu i przywróceniu siły mięśni. Drugim ważnym kierunkiem jest takie budowanie i doskonalenie kontroli motorycznej tułowia, obręczy biodrowej i ramiennej, by wzorce lokomocji były efektywne, nawet przy ograniczonej sile mięśni. Kontrola tułowia to podstawa w nauce pływania. Nieco odmienne doświadczanie pozycji ciała w wodzie, można wykorzystywać by uruchamiać potencjał ruchowy pacjenta. Oprócz tego woda, może stać się narzędziem do budowania kondycji.
🌊U chorych istnieje tendencja do powstawania deformacji w obrębie kręgosłupa. Zbyt słabe mięśnie posturalne nie potrafią się przeciwstawić sile grawitacji. Pływanie, unoszenie się na wodzie i nurkowanie przynosi ulgę. Zmniejsza kompresję w obrębie stawów kręgosłupa i pomaga się zrelaksować.
4.Usprawnianie pracy dróg oddechowych
🌊Nauka efektywnego wdechu, wydechu i wstrzymywania oddechu, którą opanowuje się pływając i nurkując, może mieć kluczowe znaczenie dla pacjentów potencjalnie zagrożonych w przyszłości niewydolnością oddechową. Podczas infekcji chory będzie dzięki treningowi efektywniej kaszleć i w mniejszym stopniu będzie narażony na duszność. Trening daje nadzieję także na odsunięcie w czasie zewnętrznego wspomagania oddychania u ludzi, którym to zagraża. Mogą oni zyskać czas potrzebny na terapię. Trening w wodzie wpływa także na układ immunologiczny, zwiększając odporność na infekcje.
🌊Wejście do basenu i trening z osobą dotkniętą SMA lub inną dystrofią, wymaga od instruktora otwartości i wyobraźni. W takim samym stopniu dotyczy to pacjenta. Wspólne doświadczenie wody, może być inspirujące dla obu stron. Trening na pływalni może być szansą na urozmaicenie, czasami monotonnych ćwiczeń na sali gimnastycznej.